admin

آن ها یک هجا، یک حرف مصوت یا بی صدا را تکرار یا طولانی می کنند. امکان مکث هنگام با صدا خواندن متن نیز وجود دارد. این اختلال گفتاری با رفتارهای مبارزه ای مانند پلک زدن سریع چشم یا لرزش لب همراه می باشد. لکنت زبان می تواند ارتباط با دیگران را دشوار نماید و بر عملکرد و کیفیت زندگی فرد تاثیر منفی بگذارد. در این مقاله به لکنت زبان و انواع آن می پردازیم. با ما همراه باشید.

لکنت زبان
لکنت زبان نوعی اختلال ارتباطی است که در آن گفتار طبیعی فرد مختل شده و نوعی اختلال گفتاری می باشد که با تکرار صداها، هجاها یا کلمات مشخص می شود. به وقفه ها در گفتار و طولانی شدن صداها، بلوک می گویند. این اختلال روانی در گفتار غالبا در سنین 2 تا 6 سال آغاز می شود. یعنی این اختلال با رشد مغز و گفتار بروز می کند. اما امکان دارد به دلایل مختلف در بزرگسالان نیز بروز پیدا کند. پسرها بیشتر از دخترها دچار لکنت زبان می شوند. به گونه ای که این نسبت تقریبا چهار به یک است. البته بین کودک مبتلا به لکنت زبان با سایر کودکان از نظر هوشی تفاوت چندانی وجود ندارد. زیرا لکنت زبان دوره است یعنی امکان دارد بعد از مدتی برطرف شود.

لکنت زبان در کودکان
لکنت زبان در کودکان بیشتر دیده شده و بین 2 الی ۷ سالگی بروز داده می شود. پسران بیشتر از دختران دچار این اختلال می ‌گردند. همه اختلالات گفتاری در کودکان را نباید لکنت زبان دانست. زیرا کودکان در سن‌ های اولیه حرف زدن به طور طبیعی دچار وقفه و یا تکرار کلمه می ‌شوند پس والدین باید تا تکامل گفتاری کودک صبور باشند. اما گاهی کودک به دلیل اضطراب ‌های وارده و یا ترس دچار نوعی اختلال گفتاری می‌ شود. به طوری که ممکن است برای بیان واژه ای به خود فشار بیاورد و یا تغییر شکل در صورت او دیده شود. در این حالت باید بیان کودک مورد بررسی قرار گیرد.

لکنت زبان در بزرگسالان
لکنت زبان در کودکان تنها وجود ندارد و بزرگسالان نیز به این عارضه مبتلا می شوند. بیشتر بزرگسالان به دلیل شوک حاصل از مشکلات روحی، عاطفی و یا آسیب وارده به مغز و یا سکته ‌های مغزی ممکن است به لکنت دچار شوند. این نوع لکنت را لکنت زبان اکتسابی و یا دیررس می گویند. همچنین لکنت زبان اکتسابی ممکن است در زمان استرس، هیجان و یا به دلیل عدم اعتماد به نفس، عدم تمرکز و خجالتی بودن فرد در مواقع خاص بروز کند.

علائم لکنت زبان
علائم و نشانه های لکنت زبان متناسب با نوع آن متفاوت می باشند. اما علائم کلی آن عبارتند از:
• مشکل در شروع یک کلمه، عبارت یا جمله
• مکث و قفل شدن زبان حین بیان یک کلمه و شکستن آن
• تکرار یک صدا، هجا یا کلمه
• سکوت کوتاه قبل از بیان یک هجا یا کلمه خاص
• حرکت بیش از حد صورت یا بالا تنه برای بیان یک کلمه
• طولانی کردن یک کلمه یا یکی از هجاهای آن
• اضافه کردن هجاهای اضافه مانند اِ یا آ قبل از بیان کلمه
• اضطراب داشتن برای صحبت کردن
• ناتوانی یا کم‌ توانی در برقراری ارتباط موثر

https://omideshargh.ir/